گفته بودم که با تو به معنی ما میرسم

تو رفتی و نور چشمانم با تو رفت

هر روز در گوشه اتاقم به جای خالیت مینگرم

تا کی؟تا چقدر عذابم میدهی؟

تو رفتی و خانه دلم سوت و کور شد

تمام وجودم را غمی فرا گرفته که همتایی ندارد

وجودم را سکوتی از جنس شیشه فرا گرفته

تو رفتی و من مرگ را دیدم

تو دوری و من معنای به تنهایی رسیدم

تنهایی همدمم شد

همدمم در اتاق یک عکس شد

قاب عکست را هر روز با اشکهایم میشویم

تو رفتی و من قدم در بیابان گذاشتم

روزهایم گرم و سوزان

شب هایم سرد و لرزان

و هیچ سایه ای در آن نیست

تو رفتی و پشت و پناهم با تو رفت

تو رفتی و دیوار قلبمان فرو ریخت

تو رفتی و هنوز جای برایم زیباست

و من چشم به رد پایت دوختم تا بازگردی.

پاره ای از تنم شد

تو رفتی و هیجان زندگی از من دور شد

تو رفتی و شادی با من غریبه شد

عشق آدم را داغ میکند

دوست داشتن آدم را میپزد

هر داغی یک روز سرد میشود

اما هیچ پخته ای دیگر خام نمیشود

ما که تنهاییم

میدانیم چه دردی دارد تنهایی

خوشا آنان که یاران زمینی دارند

ما در این زمین تنهاییم

لیکن بی غمیم ، خوشحالیم

چون ما هم خدایی داریم

دلـــــهــــــاي پــــــــــاكـــــــــ: خـــــطــــا نــمــيــكــنــنــد

فــقـــط ســــــــادگـــــــــي مــيــكــنــنــد

و امـــــــــــــــــــــروز

ســـــــــــــــادگــــــــــــــــي پــــــــــــــاكـــــــــــتــــــــريـــــــــن

خــــــــــــــطــــــــــــــــــــاســـــــــــــــــــت

دیرگاهیست که تنها شده ام

قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است

بازهم قسمت غمها شده ام

من که بیتاب شقایق بودم

همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنند

تا نبینم که چه تنها شده ام

سلامي از دلي تنها

دلي آكنده از غمها

گهي بي بار گهي با بار

گهي از زندگي بيزار

گهي گريان گهي خندان

گهي رنجيده از باران

سلام اي بهترين ياران

کاش میشد بچگی را زنده کرد

کودکی شد کودکانه گریه کرد

کاش میشد شعر قهر قهر تا قیامت را سرود

آن قیامت که دمی بیشتر نبود

فاصله با کودکی با ما جه کرد؟

کاش میشد بچه گانه از ته دل خنده کرد

مات به حرکتی میگن که

شاه با اون همه عظمتش نمیتونه کاری بکنه

خـــــــــــــدایــــــــــــــا

شاهم نکن            اگر کردی ماتم نکن

خدا هست...

آسمان را بنگر که بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست گرم و آبی و پر از مهر ، به ما می خندد !
یا زمینی را که دلش از سردی شبهای خزان ، نه شکست و نه گرفت !
بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت
تا بگوید که هنوز پر امنیت احساس خداست
ماه من غصه چـــــرا ؟

نکته بازار...

ترانه ای برا تو...

قلمی عاشقانه از استاد بزرگ شهریار...

از درد عشق تو با کسی حکایتی که نکردم

چرا جفای تو کم شد؟شکایتی که نکردم

چه شد که پای دلم را ز دام خویش رهاندی

از آن اسیر بلا کش حمایتی که نکردم

بحث آزااااااااااااااااااااااد...

به نظرشما...

دوستی دو جنس مخالف خوبه یا جیززززززززززززززز...؟؟؟

دست تو.خاطره شد.حس تو.نبض تو

عشق تو . یادتو.اسم تو.خاطره شد

مثل یک قصه ی زیبا مثل یک خواب کوتاه

من اسم تو گذاشتم قشنگترین اشتباه دنیا

 

 

به نام اونی که آخرشه...

سلام دوستان مهربونم...

من آیناز این وبلاگ رو تقدیم می کنم به همه ی عاشقان ودلشکستگان...

اینجا برای توست که حرف های دلت روبگی اینجا برای توست که ناگفته هایی رو که رو دلت سنگینی می کنه رو به زبون بیاری...نگو که هیچوقت دلت نگرفته..نگوتاحالا دلتنگ نشدی می دونم واس دلتنگیهات یکی رو داری که خیلی مهربون و بخشنده است که هیچوقت سرزنشت نمی کنه..

کسی که همیشه برای دیدنت بی تابه و منتظره تا فقط یکبار از ته دل مهربونت صداش بزنی...همون که واس شنیدن حرفات همیشه وقت داره وچشماشو رو همه خطاهات می پوشونه و بی صبرانه بهت کمک می کنه...

منم فدای مهربونیاش بخشندگیاشم منم عاشقشم.

اما گاهی حرف هایی داری که دوست داری برای همه بلند بلند بخونی..دوست داری همه صداتو بشنون. ما برای شنیدن حرفات برای گوش دادن به ناگفته هات بی صبرانه منتظریم ..اینجا کسی کسی رو نصیحت نمی کنه اینجا کسی کسی رو سرزنش نمی کنه...اینجا همه از جنس خود تو هستیم..قلب هایی داریم ساخته دست خدا وتپش هایی دمیده از نفس مهربان او..

نرگس چشمانم را در انتظارت پزمرده نکن منتظرت می مانم مرا از این اسارت تنهایی رها کن...

من قدمهای دوستانی از جنس مهربانی خدا را می شنوم..

از کنار نیمکت خاطره ها میگذرم ، سکوت می نوازد و درخت شاهد باران عشقم با ترانه باد می خواند . . .
دستم گم کرده راهش را ، بی جهت در جیبم می خزد ، پاهایم سنگین اند ، بار غمی به دوش دارم . . .

داستان هایی پر از زندگی...

دلم میخواست بهت بگم عزیزم :
همه عمر و همه جونم تو هستی
بروی قلب مشتاق من ای گل
همه دروازه های غم رو بستی
دلم میخواست که باور کرده بودی
که رنگ زندگیم رنگ تو بوده
صدای قلب این همیشه با تو
صدای ساز و آهنگ تو بوده
دلم میخواست که هیچ باد خزونی
گلای باغچهء عشق و نبینه
با دست نا جونمردش دوباره
منو از گلدون قلبت نچینه
دلم میخواست که یادت باشه این عمر
دو روزه عاقبت باید سفر کرد
تو این عمر دو روزه خوبه ای یار
ازین همه جداییها حذر کرد
بیا یکدل بمونیم یار و همراه
که هرچی سنگه برداریم ازین راه
بیا دست همو بازم بگیریم
واسه دلواپسی هم بمیریم.

خدا ما رو برای هم نمی‌خواست .. فقط می‌خواست همو فهمیده باشیم
بدونیم نیمه‌ی ما مال ما نیست .. فقط خواست نیمه مونو دیده باشیم

تموم لحظه های این تب تلخ .. خدا از حسرت ما با خبر بود
خودش ما رو برای هم نمی‌خواست .. خودت دیدی دعامون بی‌اثر بود

چه سخته مال هم باشیم و بی‌هم .. می‌بینم میری و می‌بینی میرم
تو وقتی هستی اما دوری از من .. نه میشه زنده باشم نه بمیرم

 نمیگم دلخور از تقدیرم اما .. تو میدونی چقدر دلگیره این عشق
فقط چون دیر باید می‌رسیدیم .. داره رو دست ما می‌میره این عشق

روزی یکی از خانه های دهکده آتش گرفته بود. زن جوانی همراه شوهر و دو فرزندش در آتش گرفتار شده بودند.

شیوانا و بقیه اهالی برای کمک و خاموش کردن آتش به سوی خانه شتافتند. وقتی به کلبه در حال سوختن رسیدند و جمعیت برای خاموش کردن آتش به جستجوی آب و خاک برخاستند شیوانا متوجه جوانی شد که بی تفاوت مقابل کلبه نشسته است و با لبخند به شعله‌های آتش نگاه می‌کند. شیوانا با تعجب به سمت جوان رفت و از او پرسید: ”چرا بیکار نشسته‌ای و به کمک ساکنین کلبه نرفته‌ای!؟”

 جوان لبخندی زد و گفت: “من اولین خواستگار این زنی هستم که در آتش گیر افتاده است. او و خانواده اش مرا به خاطر اینکه فقیر بودم نپذیرفتند و عشق پاک و صادقم را قبول نکردند. در تمام این سال‌ها آرزو می‌کردم که کائنات تقاص آتش دلم را از این خانواده و از این زن بگیرد. و اکنون آن زمان فرا رسیده است.”

شیوانا پوزخندی زد و گفت: ”عشق تو عشق پاک و صادق نبوده است. عشق پاک همیشه پاک می‌ماند! حتی اگر معشوق چهره عاشق را به لجن بمالد و هزاران بی مهری در حق او روا سازد.”

عشق واقعی یعنی همین تلاشی که شاگردان مدرسه من برای خاموش کردن آتش منزل یک غریبه به خرج می‌دهند. آن‌ها ساکنین منزل را نمی‌شناسند اما با وجود این در اثبات و پایمردی عشق نسبت به تو فرسنگ‌ها جلوترند. برخیز و یا به آن‌ها کمک کن و یا دست از این ادعای عشق دروغین ات بردار و از این منطقه دور شو!”

اشک بر چشمان جوان سرازیر شد. از جا برخاست. لباس های خود را خیس کرد و شجاعانه خود را به داخل کلبه سوزان انداخت. بدنبال او بقیه شاگردان شیوانا نیز جرات یافتند و خود را خیس کردند و به داخل آتش پریدند و ساکنین کلبه را نجات دادند. در جریان نجات بخشی از بازوی دست راست جوان سوخت و آسیب دید. اما هیچکس از بین نرفت.

روز بعد جوان به درب مدرسه شیوانا آمد و از شیوانا خواست تا او را به شاگردی بپذیرد و به او بصیرت و معرفت درس دهد. شیوانا نگاهی به دست آسیب دیده جوان انداخت و تبسمی کرد و خطاب به بقیه شاگردان گفت: “نام این شاگرد جدید “معنای دوم عشق” است. حرمت او را حفظ کنید که از این به بعد برکت این مدرسه اوست.”

روزه هنگام سوال است و دعا / پر زدن با بال همت تا خدا

شهر یکرنگی و بی آلایشی / ماه تقصیر و گنه فرسایشی

ماه رمضان بر شما مبارک

رمضان ماه مناجات ودعا / رمضان پر بود از شور و صفا
ماه خالص شدن از کبر و ریا / رمضان ماه رسیدن به خدا . . .
::
::
کاش در این رمضان لایق دیدار شویم
سحرى با نظر لطف تو بیدار شویم
کاش منت گذارى به سرم مهدى جان
تا که همسفره تو لحظه افطار شویم…
::
::
اى در غرور نفس به سر برده روزگار
برخیز ، کارکن ، که کنونست وقت کار
اى دوست ! ماه روزه رسید و تو خفته‌اى
آخر زخواب غفلت دیرینه سر برآر…
::
::
ماه رمضان، ماه شکستن «بت های نفس»
و سجدهء عشق بر درگاه
«عاشق و معشوق آفرین نامتناهی» است»…

داده هایت ، نداده هایت و گرفته هایت را شکر می گویم

چون داده هایت نعمت ، نداده هایت حکمت و گرفته هایت امتحان است.

یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد
خطی ننویسم که آزار دهد کسی را
که تنها دل من ؛ دل نیست

زمین دلتنگ و مهدى بیقرار است‏
فلك شیدا، پریشان روزگار است‏

دلا، آدینه شد، دلبر نیامد
غروب انتظارم سر نیامد

همه دلها پر از آه و غم و درد
همه آلاله‏ها پژمرده و زرد

نفس‏ها خسته و در دل خموشند
فغانها بى‏صدا و پرخروشند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت‏
در و دیوار دارد نقش ظلمت‏

شده پرپر گل مهر و محبّت‏
همه دلها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، ناله و اشك‏
برد هركس به كاخ دیگرى رشك‏

شده پژمرده غنچه در چمنزار
بگشت آواره گل در كوى گلزار

نشسته دیو بر دلهاى خفته‏
همه جا بذر نومیدى شكفته‏

زده زنگار بر آئین و مذهب‏
دمى، رویى ز شادی نیست یا رب‏

به اشك چشم و مهر و ماه، سوگند
به آه و ناله دلهاى دربند

اگر نرگس ز هجرت زار زار است‏
شقایق تا قیامت داغدار است‏

وقتی دستام خالی باشه ...

وقتی باشم عاشق تو ...

غیر دل چیزی ندارم ...

که بدونم لایق تو ...

دلمو از مال دنیا  ...

به تو هدیه داده بودم ...

باتموم بی پناهی به تو تکیه داده بودم ...

ولی افسوس ...